Nieuwe ervaringen en nieuwe mensen

Hallo allemaal! 大家好!

Inmiddels ben ik alweer bijna een week in Taiwan. Het is een vrij drukke week geweest met veel nieuwe ervaringen en nieuwe mensen ontmoeten. Na de vorige blog over mijn eerste dag in Taipei, ben ik nog een aantal keer erop uitgegaan in Taipei. Meestal met iemand die ik hier heb ontmoet, maar ik ben ook een dag alleen Taipei ingegaan. Aangezien ik binnenkort begin met mijn stage en nu nog twee weken vrij ben (inmiddels nog maar één), wil ik zoveel mogelijk van Taiwan en de cultuur zien en beleven. Wanneer mijn stage begint zal ik veel minder tijd over hebben om andere dingen te doen.

De eerste drie dagen heb ik met Jarmo doorgebracht. Overdag Taipei in en 's avonds samen uiteten. Dat was natuurlijk heel gezellig! En omdat hij al meerdere keren in Taiwan is geweest, wist hij al aardig wat leuke plekken en restaurants om te bezoeken.

Woensdag

Op woensdag besloot ikom alleen Taipei in te gaan. Ik vond dit een goede uitdaging voor mezelf om te kijken of ik in mijn eentje mezelf kon redden in het openbaar vervoer, maar ook in het Chinees spreken. Nou dat is gelukt! Rond 11 uur verliet ik het kindertehuis en nam ik de bus en metro richting Ximending (西門町), hét winkelgebied in Taipei. Eenmaal aangekomen, heb ik gelijk een lekkere Mango milk tea gehaald en ben ik op mijn gemakje even het gebied gaan verkennen. Twee jaar geleden op mijn rootsreis was ik ook al hier geweest, maar in mijn gedachte leek alles anders dan nu. Ximending was niet zo groot als ik had gedacht en er waren veel van dezelfde winkeltjes met kleding, schoenen, Taiwanese souvenirs en grijpmachines. Doordat veel van deze winkeltjes erg op elkaar leken, ben ik bijna verdwaald geraakt. Op een gegeven moment heb ik drie keer hetzelfde rondje gelopen! Ik besloot toen maar weg te gaan, na zoveel keer hetzelfde gezien te hebben. Vervolgens ben ik nog even naar de Chiang Kai Shek Memorial Hall geweest, wat heel groot en indrukwekkend was! Daarna ben ik teruggekeerd naar het kindertehuis, want ik was toch wel erg moe, na zoveel lopen in de warmte en benauwdheid. In de avond had ik in het kindertehuis gegeten en heb ik uitgerust.

Donderdag

Op donderdag had ik afgesproken met een Taiwanese vriend van me, genaamd Kevin. Ik heb hem leren kennen via een taalapp om Chinees te leren. Omdat hij dichtbij het kindertehuis woont, was het makkelijk om met elkaar af te spreken. We besloten om eerst naar de Taipei Zoo te gaan en daarna naar de universiteit waar hij studeert. Aan het einde zijn we nog een hapje gaan eten bij een burgertent. Het was heel gezellig! De dierentuin was mooi en bovendien heel groot (met als hoogtepunt de panda's!). Wat ook heel leuk was, is dat ik Kevin wat Engels kunnen bijbrengen en hij mij Chinees! Handig om een local als vriend te hebben :).

'S avonds was Kevin zo aardig om me op zijn scooter terug naar het kindertehuis te brengen, zodat ik niet helemaal met het openbaarvervoer terug hoefde. Toen ik in het kindertehuis aankwam, ben ik met Jarmo en Aron (een andere geadopteerde jongen uit Amerika in die nu enkele maanden in het kindertehuis woont) op pad gegaan om wat te eten en een drankje te doen.

Voorbereidingen voor mijn stage en onderzoek

Ik ben uiteraard in Taiwan om een stage te lopen en onderzoek te doen. Vanaf 11 september zal ik drie dagen per week, 8 uur per dag vrijwilligerswerk verrichten. Mijn taken zullen bestaan uit: de kinderen voeden, de kinderen aankleden en met de kinderen spelen. De overige dagen werk ik aan mijn onderzoek. Erg intensief allemaal.

Tussen deze avonturen door heb ik dan ook nog vrijwilligerstraining voor mijn stage gehad door enkele social workers, waaronder mijn begeleider. Als vrijwilliger zijn deze trainingen verplicht om bekend te worden met de organisatie en de manier van werken binneb het kindertehuis. Deze trainingen vonden plaats om dinsdag en vrijdag en waren zeer leerzaam. Ik leer zo steeds meer over het adoptieproces en de manier waarop het kindertehuis functioneert. Denk hierbij bijvoorbeeld aan de  samenwerkingen van Cathwel met andere organisaties of de overheid om zo de beste woonsituatie voor een kind te vinden. Maar denk ook aan het belang van de zorg voor jonge moeders die in het kindertehuis wonen. Voor mijn gevoel handelt het kindertehuis in ieder geval volgens de juiste principes en staat de zorg voor de kinderen en moeders bovenaan!

Naast de vrijwilligerstrainingen heb ik al wat voorbereidingen getroffen voor het onderzoek dat ik ga verrichten onder de vrijwilligers. Ik heb al aardig wat artikelen gelezen en stukken geschreven om deze later te gebruiken tijdens mijn onderzoek. Wat wel een beetje jammer is, is dat de communicatie tussen het merendeel van de vrijwilligers en mij, een beetje moeizaam zal verlopen tijdens de interviews, want ze kunnen niet allemaal even goed Engels. Gelukkig is er een tolk voor mij geregeld, die hopelijk de communicatie wat makkelijker zal maken (overigens ook een vrijwilliger). Er zijn veel verschillende soorten vrijwilligers die bij Cathwel werken en ik denk dat dit zeer interessant zal zijn voor mijn onderzoek!

Reflectie

Ik heb nog niet veel tijd gehad om even goed bij te komen en te reflecteren op mezelf, de omgeving en mijn belevenissen. Nu ik eindelijk even rustig zit voor mijn laptop krijg ik daar iets meer de tijd voor.

Het moment dat ik in de taxi zat opweg naar het kindertehuis was wel even raar. Ik probeerde zoveel mogelijk alles in me op te nemen tijdens de rit. Ik kon niet geloven dat ik dan eindelijk weer terug was in het land waar ik twee jaar lang zo graag naar terug wilde. Het voelde niet echt, maar alsof ik in een droom zat. Natuurlijk is dit minder geworden afgelopen week, maar wanneer ik 's ochtends uit het raam kijk van mijn kamer en de bergen zie met een prachtige roze lucht van de zonsopgang, is dat gevoel toch weer even terug. 

Nu ik een beetje mijn weg leer vinden hier en overal meer aan gewend raak, zijn er nog steeds enkele dingen waar ik nog aan moet wennen en waar ik echt in moet komen. Bijvoorbeeld, het spreken van Chinees is altijd nog vrij moeilijk, meestal begrijp ik wel wat er wordt gezegd, maar vind ik het moeilijk om in het Chinees terug te antwoorden, al probeer ik dat zoveel mogelijk! Daarbij komt het feit dat veel Taiwanese mensen heel raar opkijken als ze ontdekken dat mijn Chinees niet zo goed is. Ik mag er dan wel Taiwanees uitzien, maar de taal spreken, dat is een ander verhaal... Daar moet ik ook weer even aan wennen en ik denk dat het allemaal gewoon wat tijd nodig heeft.

Een aantal andere dingen die ik graag met jullie wil delen:

• Iedereen in het kindertehuis is heel vriendelijk en behulpzaam. De meeste mensen die ik tegenkom staan wel open voor een praatje, of zeggen in ieder geval gedag. De kinderen houden het liever bij het zeggen van gedag.
• Het Engels van de Taiwanese mensen is over het algemeen niet heel goed, maar je merkt wel dat de jongeren beter Engels spreken dan de wat oudere mensen. Dat neemt niet weg dat een groot deel van de mensen nog steeds je probeert te helpen op andere manieren, waaronder handgebaren.
• Het is fijn om andere geadopteerden om me heen te hebben, ze zitten in dezelfde soort positie en het is altijd fijn om over bepaalde onderwerpen met elkaar te praten (maar ook gewoon als gezelschap en om samen dingen mee te doen).

Ik had eigenlijk nog veel meer willen schrijven en overal in detail op willen ingaan, maar alle indrukken en dingen die ik meemaak, zijn zo veel dat ik het hier bij laat voor nu.

Bedankt voor het lezen en ik houd jullie op de hoogte!

- Demi

Vragen, suggesties en opmerkingen zijn altijd welkom! Je kunt me altijd bereiken via mijn e-mailadres [email protected]. Vergeet niet om aan te melden voor de mailinglijst om op de hoogte te blijven van mijn verhalen en ervaringen in Taiwan!