Het echte werk is nu begonnen

Hallo allemaal! 大家好!

Daar ben ik weer met een nieuwe blogpost! De afgelopen twee weken ben ik weer druk bezig geweest met van alles en nog wat.  

Een hele bijzondere week

Laat ik beginnen bij 2 september. Dit was een hele speciale dag voor mijn vriend en mij! Op deze dag ontmoette we elkaar voor het eerst. Misschien denk je nu: 'Huh, hoe kan dat nou weer?'. Het is voor sommigen een raar idee, maar mijn vriend en ik hebben elkaar ontmoet op een taalapp via de telefoon. We raakten aan de praat, omdat hij zijn Engels wilde verbeteren en ik mijn Chinees. Uiteindelijk klikte het heel goed tussen ons. Hij komt uit Hong Kong en ken hem inmiddels al meer dan 1 jaar. Inmiddels zijn we alweer 3 maanden samen.

Op de dag van onze eerste ontmoeting was ik enorm zenuwachtig, ik was vroeg opgestaan om me klaar te maken en naar het vliegveld te gaan en daar mijn vriend op te wachten. Hij zou aankomen om 1 uur 's middags en ik moest nog 1,5 uur reizen met het openbaar vervoer richting het vliegveld. Bovenop kwam nog dat hij 40 minuten vertraging had, dus zat ik daar dan een uur lang zenuwachtig te wezen op het vliegveld. Het moment dat hij door de deur kwam en we elkaar voor het eerst in het echt zagen, was heel bijzonder. We herkenden elkaar gelijk en het was totaal niet ongemakkelijk! We vlogen elkaar gelijk in de armen en het was gelijk helemaal goed. 

De zes dagen dat we samen hebben doorgebracht waren echt geweldig. We hebben samen veel ondernomen en gezien. We zijn bijvoorbeeld wezen hiken op de Elephant Mountain ( Xiangshan - 象山), naar de bioscoop geweest, de dierentuin bezocht en Maokong (貓空) bezocht met de gondola. Helaas moest ik hem op vrijdag weer gedag zeggen en dat was zeker minder leuk. Natuurlijk mis ik hem nu heel erg, maar gelukkig komt hij volgende week weer terug naar Taipei voor een aantal dagen! We proberen elkaar in ieder geval enkele dagen per maand te zien en ik ben zeker van plan om in november naar Hong Kong te gaan om een week met hem daar door te brengen, ik moet alleen nog mijn vliegticket kopen, maar dat komt helemaal goed!

Het echte werk

Sinds vorige week ben ik eindelijk begonnen met mijn vrijwilligerswerk in het kindertehuis. Zoals al eerder te lezen was in mijn vorige blogposts, doe ik vrijwilligerswerk bij de peuters die in het kindertehuis wonen. In totaal zijn er op de verdieping waar ik werk dertien peuters aanwezig. Héél schattig allemaal, stuk voor stuk. Ze zijn nog zo klein, lopen nog wankelend op hun benen, kramen van alles uit en dan ook nog eens in het Chinees! Tot nu toe heb ik de meeste tijd doorgebracht in en rondom het kindertehuis om de verzorgers te helpen bij het aankleden van de kinderen, het voeden van de kinderen en het spelen met de kinderen. Daarnaast ben ik ook al een keer mee geweest met een verzorger om met de kinderen naar het ziekenhuis te gaan (vanaf nu elke week). Een enkele keer ben ik met twee peuters naar buiten gegaan om in de omgeving een rondje te lopen of om naar een bakkerij te gaan. Daarnaast zijn we vandaag met de kinderen naar de dierentuin geweest, ook super leuk! Al hebben de kinderen een vaste routine elke dag, toch is elke dag tot nu toe weer een beetje anders en maken de kinderen me veel aan het lachen.

Natuurlijk zijn er ook al een aantal dingen waar ik tegenaan loop, maar het lastigste is en blijft toch het taalverschil. Er zijn nu vier meiden uit Singapore in mijn appartement met wie ik samenwerk en met wie ik in het weekend Taipei in ga. Het is gezellig met ze, maar ik merk dat het toch moeilijk blijft om echt aansluiting te vinden. Dat is af en toe een best moeilijk wanneer je toch leuke dingen samen wil doen met anderen in je vrije tijd. Het lastig aansluiting vinden, komt denk ik door zowel het taalverschil als het cultuurverschil (deze meiden spreken wel Engels, maar niet zo goed). De meeste Aziatische mensen zijn over het algemeen toch zeer gesloten en terughoudend (uiteraard wil ik niet alle Aziatische mensen over een kam scheren en verschilt dit per persoon,!). Van mezelf weet ik in ieder geval dat ik van nature ook een vrij gesloten persoon ben. Wanneer zowel de meisjes uit Singapore als ik het dan moeilijk vinden om onszelf echt open te stellen, dan kan het moeilijk zijn om goed contact te kunnen leggen.Al is het toch weer  anders wanneer ik met de Amerikaanse jongen in mijn appartement praat. Hij vertelde mij dat hij ook een vrij gesloten persoon is van nature, maar met hem gaat praatjes maken toch iets makkelijker. Ik denk dat dat komt door de vergelijkbare westerse cultuur waar we beiden in zijn opgegroeid en omdat we makkelijker met elkaar kunnen praten, want we spreken allebei Engels. Het is als antropoloog in ieder geval interessant om te zien hoe bepaalde cultuurverschillen zich uiten en hoe ik hiervan kan leren!

De verzorgers spreken ook geen vloeiend Engels. Ze sprelen in ieder geval wel genoeg Engels om mij duidelijk te kunnen maken wat ik moet doen en om af en toe korte gesprekjes te voeren. Wanneer ze in het Chinees tegen me praten, weet ik over het algemeen wel  wat ze bedoelen. Het is dan ook goed dat de verzorgers vooral in het Chinees tegen me praten, zodat ik daarmee kan oefenen. Bovendien probeer ik zoveel mogelijk korte zinnetjes in het Chinees tegen de kinderen te praten zodat ik ook tijdens mijn vrijwilligerswerk met mijn Chinees blijf oefenen en zodat de kinderen mij begrijpen. Bovendien is er een hele aardige man die de verzorger, de kinderen en mij elke dinsdag naar het ziekenhuis brengt. Ik kan leuke gesprekken met hem voeren in het Engels onderweg in de auto en zo brengt hij mij ook enkele Chinese woordjes bij. Hij heeft me zelfs op LINE (een messenging-app zoals WhatsApp) toegevoegd. Zo houden we af en toe contact de app. Ik heb zelfs nog een van zijn zoons mogen toevoegen, zo maak ik toch weer nieuwe Taiwanese vrienden hier, dat komt wel goed!

Dit was het alweer voor vandaag! Net zoals bij de vorige blogpost zou ik nog veel langer kunnen doorgaan met schrijven, maar ik laat het voor nu hierbij. Bedankt voor het lezen! :)

- Demi

Vragen, suggesties en opmerkingen zijn altijd welkom! Je kunt me altijd bereiken via mijn e-mailadres [email protected]. Vergeet niet om aan te melden voor de mailinglijst om op de hoogte te blijven van mijn verhalen en ervaringen in Taiwan!