Het is bijna zover: Terug naar Taiwan...

Hallo allemaal! 大家好!

Mijn eerste blogpost!

Ik zal even een korte introductie geven over mezelf:)

Ik ben Demi Herder, 20 jaar oud en studeer Culturele Antropologie en Ontwikkelingssociologie aan de Vrije Universiteit van Amsterdam. Ik ben geadopteerd uit Taiwan en vanaf dat ik een paar maanden oud ben, woon ik in Nederland. Een Nederlander met Taiwanese roots!

Voor mijn studie heb ik de kans gekregen om 4,5 maand stage te lopen in Taipei, de hoofdstad van Taiwan. Een bijzondere kans, stage lopen in het land en het kindertehuis, Cathwel, waar ik zelf vandaan kom. Tijdens mijn stage zal ik niet alleen vrijwilligerswerk gaan doen, maar ook onderzoek verrichten, omdat mijn stage een academische stage is. Dit onderzoek zal worden gericht op de vrijwilligers die bij Cathwel werken. Op 25 augustus 2018 vertrek ik en zal weer terugkeren naar Nederland op 9 januari 2019. Tussendoor ben ik nog van plan om naar Hong Kong af te reizen voor een paar dagen.

Waarom Taiwan?
​
Vanaf het begin van mijn studie aan de universiteit wist ik: 'In de profileringsruimte van mijn derde bachelorjaar wil ik naar het buitenland!'. Het leek me een unieke kans om meer van de wereld te zien en mijn kennis te verbreden in combinatie met mijn studie. Algauw wist ik ook naar welk land ik zou willen gaan, namelijk Taiwan. In augustus 2016, voordat ik het eerste jaar van mijn studie zou starten, ben ik ook al twee weken naar Taiwan afgereisd. Mee op een rootsreis met twaalf andere geadopteerde jongeren. Tijdens deze reis hebben we het land verkend, vrijwilligerswerk gedaan en verschillende activiteiten ondernomen. Bovendien heeft een groot deel van de groep (waaronder ik zelf) de kans gekregen om hun biologische familie te ontmoeten. Het was een bijzondere, emotionele, maar waardevolle reis met mooie, maar ook minder mooie herinneringen. Deze reis heeft voor mij voor een groot deel bepaald dat ik mijn profileringsruimte wilde gebruiken om terug te reizen naar Taiwan. Dit keer om nog meer van het land en mijn roots te leren kennen. De twee weken in Taiwan tijdens mijn rootsreis zijn zeker niet genoeg geweest: ik wil meer! Ik wil ervaren hoe het dagelijkse leven daar is. Hoe het is om te wonen in een land met een totaal andere cultuur, maar ook wat deze reis met mij zal doen als geadopteerde terug in haar geboorteland.

Tijdens de voorbereidingen van mijn stage kreeg ik veel positieve opmerkingen over mijn plannen, maar ook enkele vragen zoals: 'Spreek je de taal wel?', 'Ga je je biologische familie daar ontmoeten?', maar ook 'Waarom ga je niet gewoon naar China? Daar spreken ze ook wel Chinees'. Om te beginnen kan ik zeggen dat ik onderhand de Chinese taal (Mandarijn) begin te leren begrijpen en te spreken, maar ik zal nog veel moeten oefenen om de taal volledig onder de knie te krijgen! Hoewel ik op sommige momenten heb getwijfeld over mijn keuzes bij het regelen van mijn stage, stond altijd voor mij vast dat ik naar Taiwan zou gaan, hoe dan ook. Ik heb persoonlijk niet zoveel interesse in China als in Taiwan. Ik denk dat het komt, omdat ik simpelweg een veel sterkere band heb met Taiwan vanwege mijn achtergrond. Ik had er wel voor kunnen kiezen om in China naar een universiteit te gaan voor enkele maanden, maar dat zou mij geen goed gevoel geven. De twee landen liggen dichtbij elkaar en dan zou ik alleen maar hebben gedacht: 'Ik had net zo goed naar Taiwan kunnen gaan'. Ik zou dan kunnen gaan reizen tussen de twee landen, maar dat had toch anders geweest dan dat ik nu 4,5 maand volledig doorbreng in Taiwan. Natuurlijk hoop ik mijn biologische familie ook weer terug te zien in Taiwan!

Voorbereidingen en verwachtingen

Nu ik deze blogpost schrijf, is het precies nog 38 dagen totdat ik vertrek naar Taiwan. Erg spannend, maar ik heb er ongelofelijk veel zin in! Nieuwe ervaringen op doen, nieuwe mensen ontmoeten, aan mezelf werken en even uit mijn comfortzone stappen. Ik kan niet wachten. Al is het natuurlijk super spannend om dit allemaal in mijn eentje te doen en te ondernemen. Toch ben ik ervan overtuigd dat ik mijn weg wel zal vinden als ik eenmaal ben aangekomen in het kindertehuis. Ik ben in ieder geval van plan om zoveel mogelijk van het land te gaan ontdekken! Nu ik in ieder geval de basis van de Chinese taal voor een deel ken, zal het iets makkelijker zijn om mijn weg te vinden in Taiwan. Bovendien denk ik dat mijn Chinees snel zal verbeteren wanneer ik dagelijks in het Chinees spreek. Ik zal mezelf er dan echt toe moeten zetten, omdat ik erg geneigd ben om toch Engels te gaan praten haha. Iets waarvan ik weet waar ik aan moet gaan wennen, is dat de Taiwanezen mij waarschijnlijk verbaasd aan zullen kijken wanneer ik in het Engels of gebrekkig Chinees tegen ze probeer te praten. Ik mag er dan wel Aziatisch uitzien, maar het is nog niet vanzelfsprekend dat ik vloeiend Chinees spreek. Zoals ik weet uit eigen ervaring kan dat ongemakkelijke, maar ook grappige situaties opleveren. Uiteindelijk kun je er alleen maar om lachen en kom je wel waar je wezen moet! Daarnaast kijk ik ernaar uit om terug te keren naar het kindertehuis. Het lijkt me leuk om na twee jaar alle social workers weer te zien en te kijken of ik nog kinderen herken in het kindertehuis, al hoop ik natuurlijk dat veel kinderen sinds mijn bezoek aan het kindertehuis een fijn eigen thuis hebben gevonden.

Natuurlijk ben ik me ervan bewust dat er moeilijkere periodes zullen zijn, waarin ik met dingen te maken krijg die minder leuk zijn of dat ik tegen bepaalde situaties aanloop. Dan moet ik goed nadenken over wat ik echt precies wil. Maar ook daarvan leer ik veel en word ik sterker van!

Het volledig zelf regelen van mijn stage is bovendien een stressvol, lang en soms moeizaam project geweest, met veel e-mails en afspraken om alles voor elkaar te krijgen. Uiteindelijk heb ik bijna alles afgerond, maar is het nog afwachten of ik mijn visum kan krijgen. Long story short, er is een bepaald document van de Taiwanese overheid nodig, die het kindertehuis moet aanvragen. Dit is nodig om mijn vrijwilligerswerk goed te kunnen keuren. Helaas gaat dit niet zo makkelijk en blijkt het dat nog meer documenten moeten worden aangevraagd dan eerst werd gedacht. Aangezien het nog niet zeker is of ik mijn visum nu op tijd aan kan vragen, heb ik besloten om na 90 dagen (de maximale periode dat je mag verblijven in Taiwan zonder visum) een paar dagen naar Hong Kong te gaan en vervolgens weer terug te keren naar Taiwan. Dit is een mooie kans, omdat mijn vriend ook in Hong Kong woont en ik bij hem op bezoek kan gaan! Maar goed, het is nu nog afwachten dus.

Natuurlijk ga ik mijn vrienden en familie enorm missen en zij mij. Gelukkig weet ik ook dat ze mij steunen en altijd voor me klaar zullen staan! Voordat ik vertrek zal ik nog een afscheidsfeest houden om iedereen nog even te zien voordat ik straks 4,5 maand wegga. Tussendoor komen mijn Nederlandse moeder en opa en oma ook nog twee weken op bezoek in Taiwan, wat ik heel fijn vind. Het is bijzonder om straks het land waar ik vandaan kom te kunnen laten zien aan mijn Nederlandse familie en hun kennis te laten maken met het land en de cultuur. Misschien krijg ik nog de kans om mijn Nederlandse familie voor te stellen aan mijn biologische familie in Taiwan. Maar dat zie ik dan wel weer, als ik in Taiwan ben.

Voor nu kijk ik erg uit naar mijn reis en de dingen die komen gaan en ga ik eerst nog even genieten van mijn vakantie!

- Demi

Vragen, suggesties en opmerkingen zijn altijd welkom! Je kunt me altijd bereiken via mijn e-mailadres [email protected]. Vergeet niet om aan te melden voor de mailinglijst om op de hoogte te blijven van mijn verhalen en ervaringen in Taiwan!