De tijd vliegt voorbij!

Hallo allemaal! 大家好!

Het is alweer een tijd geleden dat ik iets van me heb laten horen! Inmiddels zit ik alweer op de helft van mijn stage in Taipei bij Cathwel service. De tijd gaat snel voorbij wanneer je leuke dingen doet! Vooraf had ik nooit gedacht dat ik zulke leuke vrienden zou maken, dingen zou ondernemen en mooie plekken zou gaan zien.

De afgelopen maand zat dan ook vol met vrijwilligerswerk, onderzoek, uitstapjes en nieuwe mensen ontmoeten. En de komende twee maanden zitten vol met nog meer leuke plannen!

Nu ik twee maanden verder ben, heb ik het gevoel dat ik beter kan reflecteren op de tijd die ik hier in Taipei heb doorgebracht. Het leven, de mens, het is allemaal zo anders dan in Nederland, maar onderhand voelt het toch alweer heel normaal. Langzamerhand heb ik natuurlijk mijn eigen routine ontwikkeld en gaat het dagelijkse leven gewoon door. Ik heb het gevoel dat ik nu onderhand mijn plekje heb gevonden en me eigenlijk wel thuis voel hier in het Jonah House! Taipei is een fijne stad om te wonen. Al woon ik best ver van het centrum van Taipei, met het openbaar vervoer ben ik al snel op de plekken waar ik wil zijn. Meestal neem ik de bus en dan de MRT om naar het centrum te komen. Al moet ik zeggen dat Taipei er nog lang niet is als internationale wereldstad, de stad is al goed op weg om zichzelf zo te kunnen noemen. De mensen spreken nog niet altijd goed Engels, maar zijn altijd bereid om je te helpen. Daarnaast zijn wel overal Engelse teksten te vinden naast de Chinese teksten en worden in de bussen en de MRT de haltes in het Engels omgeroepen. Bovendien is Taipei uitgegroeid tot een zeer moderne stad. Wanneer ik in het centrum rondloop, bijvoorbeeld in Ximending (西門町) of Xinyi district (新沂區), dan zijn de gebouwen hoog, zijn er grote schermen met vel licht en zijn er veel winkels van grote en Westerse merken. Meestal wordt er nog van Taiwan in het algemeen gedacht dat het niet zo modern en welvarend is, maar dat is juist het tegenovergestelde! Vooral ‘s avonds is het nachtleven in de stad heel druk hier. De nachtmarkten bruisen van het leven, overal staan eetstalletjes, mensen eten samen en kijken naar straatartiesten die optreden tussen de hoge gebouwen van Taipei. Dit maakt de stad alleen maar mooier en leuker om rond te lopen. Er is wel een heel groot contrast met de stad en daarbuiten. De stadsprovincie waar het kindertehuis zich bevindt, New Taipei City (新北市), ligt net buiten Taipei, maar het ziet er veel armoediger uit en niet zo schoon als het centrum (al het is maar net wat je gewend bent). Geheel buiten dat stad, merk je echt de grote verschillen tussen de stad en het platteland. Ik ben bijvoorbeeld richting Yilan (宜蘭) gereisd met mijn vriend, dat ligt aan de West kust van Taiwan. Onderweg zag je dat de bebouwing al heel snel minder werd, je zag uitgestrekte groene vlaktes en de huizen werden groters en stonden verder uit elkaar. Heel anders dan in de stad met gebouwen en appartementen die allemaal dicht op elkaar zijn geplaatst.

En dan is er nog een ander nieuwtje, iets minder leuk. Ik heb me namelijk een maand geleden flink verbrand aan een uitlaat van een motor (ik weet het, heel dom...) toen een Taiwanese vriend me terugbracht naar het kindertehuis vanaf een BBQ voor het Moon Festival (Een Taiwanese feestdag). Gelukkig ben ik nu in ieder geval volgens een social worker een 'echte' Taiwanees hahah... In Taiwan zijn scooters en motoren hele populaire vervoersmiddelen. Taiwan is dan ook het land met de hoogste dichtheid van scooters in de hele wereld. Maar goed, ik ga nu al vier weken lang bijna elke dag naar de dokter hier in Shenkeng (深坑). Ik moet zeggen dat ik dat nu wel zat ben, maar mijn brandwond geneest nu wel goed. Bovendien heb ik een hele grappige dokter. Een wat oudere man die maar een paar woorden Engels spreekt. Elke keer wanneer ik weer terugkom speelt hij een nieuw instrument, gewoon bij de receptie! De eerste keer dat mijn vriend en ik dit zagen, lagen we helemaal dubbel Een dokter die saxofoon speelt met een karaoke machine! Hij speelt ook nog blokfluit en drums, maar de saxofoon is toch wel favoriet van hem. Ook begint hij vaak over het eten wat ik moet eten om de genezing van de brandwond te bevorderen. Het is vissoep, kikkersoep of slangensoep. En elke keer probeer ik hem gerust te stellen dat ik genoeg vissoep zal eten, maar hij moet het toch weer even elke dag zeggen. Vanwege dit ongeluk moet ik helaas wel minder werken in het kindertehuis. Ik werk nu twee dagen i.p.v. drie dagen. Aan de ene kant vind ik dit wel vervelend, want ik moet wel verder met mijn stage en onderzoek, maar aan de andere kant geeft me dat wel weer wat tijd om aan andere dingen te besteden. Bijvoorbeeld aan mijn persoonlijke ontwikkeling, wat ik ook belangrijk vind!

Ik heb inmiddels ook enkele nieuwe Taiwanese vrienden gemaakt hier in Taipei. Begin oktober ben ik voor het eerst naar een Meetup (een event die via een online platform wordt georganiseerd) geweest waar een 'language exchange' werd gehouden voor mensen die Chinees of Engels willen leren. Ik was helemaal alleen gegaan, wat ik best spannend vond, maar het is allemaal goed gekomen! De eerste dag had ik gelijk nieuwe vrienden gemaakt en hebben we nummers uitgewisseld. Ik ben al een aantal keer teruggegaan naar de Meetup om nog meer mensen te ontmoeten. Op zo'n Meetup zit je met een klein groepje mensen aan een tafel en praat je met elkaar over verschillende onderwerpen en leer je elkaar nieuwe dingen over de taal die je wil leren. Heel leerzaam en gezellig! Inmiddels kennen de hosts me daar al haha. Samen met de nieuwe vrienden die ik heb gemaakt heb ik al een aantal leuke dingen gedaan zoals uiteten gaan, nieuwe plekjes in Taipei ontdekken en dit weekend gaan we waarschijnlijk nog naar een Halloweenfeest! Al was ik eerst zenuwachtig om in mijn eentje zoiets te ondernemen, achteraf ben ik enorm blij dat ik dit heb gedaan!

Mooie ervaringen

Iets wat ik heel mooi vind aan mijn reis, is het ontmoeten van andere geadopteerden, met of zonder hun adoptieouders, in het Jonah House. Een social worker vertelde me dat er steeds meer geadopteerde jongeren terug naar het kindertehuis komen nu iedereen opgroeit. Vaak komt deze groep jongeren terug naar Taipei om meer over de cultuur en de taal te leren. Hier in het Jonah House zijn ze nog opzoek naar een manier om zoveel mogelijk mensen een plek te kunnen bieden voor degenen die terug willen komen. Op dit moment zijn er slechts enkele kamers beschikbaar voor geadopteerdejongeren die graag in het Jonah House willen verblijven. Cathwel service wil graag samen met de geadopteerde jongeren een oplossing vinden, maar ook een gesprek aangaan met elkaar over hoe bijvoorbeeld activiteiten zoals de rootsreizen beter georganiseerd zouden kunnen worden. Het geeft me een goed gevoel om te zien hoeveel Jonah House geeft om de kinderen die hier hebben gewoond en die hier nu wonen. Het is heel bijzonder om zoveel mensen terug zien te komen naar de plek waar ze vandaan komen, sommigen voor een langere periode zoals ik en sommigen enkele dagen, gewoon voor hun vakantie. Er is bijvoorbeeld ook een nieuwe huisgenoot bijgekomen! Het is een jongen uit Nederland en hij is ook geadopteerd uit Taiwan. Hij zal hier verblijven tot en met eind december. Samen met de Amerikaanse jongen is het wel gezellig om 's avonds samen erop uit te gaan of tijd door te brengen in het appartement.

Een andere mooie gebeurtenis waarbij ik al een enkele keer bij mocht zijn, is het moment waarop de adoptieouders hun kindje komen ophalen in het Jonah House. In de ochtend wordt het kindje mooi aangekleed en gevoed. Dan rond een uur of 10 komen de adoptieouders de ruimte binnengestapt met de social worker en het is het duidelijk: Papa en mama zijn er. De andere kinderen zwaaien gedag en wordt er voor de laatste keer 'bye bye' gezegd voordat het gezin de ruimte verlaat en de lift instapt. Sommige verzorgers worden best emotioneel. Logisch natuurlijk, wanneer je zo lang voor een kindje hebt gezorgd en een band met hem of haar hebt opgebouwd en vervolgens weggaat. Maar om heel lang verdrietig te zijn, is geen tijd. Er zijn nog acht andere kinderen die aandacht vragen en verzorgd moeten worden. Desalniettemin is het een mooie gebeurtenis en geeft het zo'n dankbaar en blij gevoel vanbinnen. Het kindje gaat eindelijk naar huis.

Al heb ik natuurlijk ook zo mijn ups en downs, over het algemeen heb ik het hier enorm naar mijn zin! Ik kijk uit naar de reizen die ik heb gepland naar onder andere Hong Kong en Osaka! Ook al heb ik hier een geweldige tijd, toch kijk ik er ook weer naar uit om terug te keren naar Nederland en te zien hoe ik veranderd ben ten opzichte van het begin van mijn reis en hoe ik nu tegen het leven, Nederland en mijn omgeving zal kijken. Ik kan in ieder geval zeggen dat deze reis al zo goed is geweest voor mijn persoonlijke ontwikkeling. Ik leer meer over mezelf, over het land en de cultuur. Maar eerst ga ik nog even genieten van de aankomende twee maanden hier in Taiwan! Volgende week komen mijn moeder, opa en oma langs en ik kan niet wachten op ze weer te zien :)

Bedankt voor het lezen! 

- Demi

Vragen, suggesties en opmerkingen zijn altijd welkom! Je kunt me altijd bereiken via mijn e-mailadres [email protected]. Vergeet niet om aan te melden voor de mailinglijst om op de hoogte te blijven van mijn verhalen en ervaringen in Taiwan!